In een samengesteld huishouden kun je behoorlijk zoekende zijn naar je rol. Of ben je bewust of onbewust in een rol gestapt die niet de jouwe is.
Het aanhouden van deze (systemische) principes kan helpen om meer rust te ervaren in je samengestelde leven:
OUDER:
Als ouder ben je verantwoordelijk voor (de opvoeding, zorg en begeleiding van) jouw kinderen. Samen met je ex-partner, de andere ouder van je kinderen.
STIEF’OUDER’:
Je bent de partner van iemand met kinderen uit een eerdere relatie. Je bent geen ouder van die kinderen (misschien heb je wel zelf kinderen uit een eerdere relatie of met deze huidige partner; dan ben je dáár de ouder van).
Als stiefouder ben je niet verantwoordelijk voor (de opvoeding, zorg en begeleiding van) de kinderen van je partner. Je kunt de ouder steunen in z’n taak als opvoeder en mag misschien her en der helpen met taken, maar niet de plek van de ouder(s) innemen, hoe goedbedoeld misschien ook.
Wat werkt?
Neem je eigen plek in! Doe als ouder een stap naar voren en als stief’ouder’ een stap terug.
En nee, dat is lang niet altijd makkelijk: je wil zo graag ‘helpen’ of vindt het nodig om de kinderen van je partner beter op te voeden dan de ouders doen, het is heel lastig om je mond te houden als je ergens anders over denkt dan je partner, dat klopt allemaal, het ís ook lastig!
Wat behalve bovengenoemde systemische principes als een soort mantra in je hoofd herhalen ook kan helpen, is bepaalde situaties vanuit alle perspectieven te bekijken (vanuit jouw positie, vanuit je partner’s positie, vanuit de positie van zijn/haar kind(eren), vanuit de positie van jouw kind(eren.
En mogelijk ben je zelf zowel ouder als stief’ouder’ en kun je herkennen dat je als ouder nogal eens in de positie zit waarin je uit elkaar wordt getrokken door je kind en je partner en dat je je als stief’ouder’ nogal eens buitengesloten kunt voelen.
Hoe is dat bij jullie thuis? Wat werkt en wat werkte niet? (vaak word je door schade en schande wijzer) Laat het weten! Ik ben benieuwd!
Comments